POKÓJ I DOBRO!
SIEDEM
GRZECHÓW GŁÓWNYCH
Każdy grzech systematycznie
powtarzany
powoduje w
człowieku
skłonność do
zła - rodzi
wadę wskutek
powtarzania
tych samych
czynów. Wada
jest
przeciwieństwem
cnoty, czyli
pewną stałą
dyspozycją
człowieka do
zła. W
wyniku wady
moralnej,
osoba ludzka
nabiera
niewłaściwych
skłonności,
które
zaciemniają
sumienie i
zniekształcają
konkretną
ocenę dobra
i zła. W ten
sposób
grzech,
wprawdzie
rozwija się
i umacnia,
jednak nie
może
całkowicie
zniszczyć
zmysłu
moralnego
(por. KKK
1865). Wady
moralne
można
porządkować
według cnót,
którym się
przeciwstawiają,
jak również
zestawiać je
z
grzechami
głównymi,
wyróżnionymi
przez
doświadczenie
chrześcijańskie
za św. Janem
Kasjanem i
św.
Grzegorzem
Wielkim
(por. KKK
1866). Wady
te tradycja
Kościoła
nazwała
„grzechami
głównymi”,
ponieważ są
one źródłem
innych
grzechów i
wad.
Do grzechów
głównych
należą
zatem:
pycha,
chciwość,
zazdrość,
gniew,
nieczystość,
łakomstwo,
lenistwo lub
znużenie
duchowe
(por. KKK
1867). W
kolejnych
odsłonach
spróbujemy
przybliżyć
tych siedem
wad i
możliwości
walki z
nimi. |
|
Pycha |
Człowiek popada w grzech pychy ponieważ w nieuporządkowany sposób pragnie być zauważony i doceniony przez innych. Ta skłonność często przybiera znamiona chorobliwe i staje się wadą popychającą człowieka do innych wykroczeń moralnych. [czytaj dalej...] |
Chciwość |
Kolejna wada moralna, która drąży duszę człowieka i oddala go od Boga, przywiązując jego serce do dóbr materialnych. Chciwość często staje się źródłem wykroczeń przeciwko I przykazaniu Dekalogu, gdy rzeczy przemijalne zajmują miejsce wiecznego Boga. [czytaj dalej...] |
Nieczystość |
Tym terminem określamy wszelkie wykroczenia przeciw VI i IX przykazaniu Dekalogu. Wada ta swoim zasięgiem obejmuje różnego rodzaju formy zachowań seksualnych, niezgodnych z naturą człowieka... [czytaj dalej...] |
Zazdrość |
Kolejną
wadą moralna
wymienianą w
katalogu
grzechów
głównych
jest
zazdrość.
Jednak
zazdrość
jest pewnym
stanem
emocjonalnym,
który
pozostaje
jedynie w
sferze
umysłowej.
Nie może on
zatem być
traktowany
jako grzech.
Stąd
właściwym
terminem
jest zawiść,
która ściśle
wiąże się z
V (zawiść
jest źródłem
napaści i
zabójstw),
VII (zawiść
jest źródłem
kradzieży),
VIII
(narzędziem
zawiści jest
oszczerstwo
i obmowa) IX
i X
przykazaniem
Dekalogu.
|
Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu |
Wada ściśle powiązana z ludzkim ciałem i jego potrzebami. Nieumiarkowanie to nie zachowanie pewnej kontroli w ilości spożywanych pokarmów i przyjmowanych płynów. W swej konsekwencji, jak podkreślają Ojcowie Kościoła, wada ta staje się pewną formą kultu dla witalności i jedzenia, a tym samym sprzeciwia się I przykazaniu Dekalogu. [czytaj dalej...] |
Gniew |
Gniew,
często
pojmowany
jako złość
czy
zdenerwowanie.
Stan
emocjonalny,
który
podtrzymywany,
może trwać
wiele lat.
Pod jego
wpływem
człowiek
może
dopuścić się
różnych
czynów, stąd
wada ta
ściśle wiąże
się z V i
VIII
przykazaniem
Dekalogu. |
Lenistwo sceny z obrazuHieronima Boscha z 1485 r. |
Ostatni,
z katalogu
siedmiu
grzechów
głównych,
grzech
lenistwa,
najczęściej
postrzegany
jest jako
niechęć do
jakiejkolwiek
aktywności.
Wystarczy
wspomnieć
wiersz Jana
Brzechwy:
„Na
tapczanie
siedzi leń.
Nic nie robi
cały dzień”.
Grzech ten
jest
doskonałą
pożywką dla
VI
przykazania
Dekalogu.
Człowiek bez
zajęcia lubi
także
zajmować się
sprawami
innych:
obmowa,
krytyka czy
oszczerstwo
(VIII
przykazanie).
Lenistwo
duchowe
odbija się
na braku
poszanowania
dla III
przykazania.
Stąd też
grzech ten
wprowadza
wiele
bałaganu w
życie
człowieka. |